فرید زکریا: تحریم ایران ممکن است به تنبیه مردم ایران و فربه شدن ستمگران بیانجامد

زکریا: حال برای بخش » در دنیا چه خبر؟» آنچه توجه مرا جلب کرد، ایران بود که  بیش از همیشه، طلبکار و مقابله جو بنظر می رسد. تنها به این هفته بنگرید. ایران دومین دوره از تمرین های نظامی اش در این ماه ، که نمایشی از توانایی نظامی که هدف آن ترساندان دشمنانش است را برگزار کرد. و سپس، رئیس جمهور احمدی نژاد بود که تریبونی به او داده شده بود تا این هفته در امریکا با دنیا صحبت کند.  او جار و جنجال و گرد و خاک براه انداخت. رئیس جمهور ایران، بیشتر وقت ۳۵ دقیقه ای سخنرانی اش را صرف سرزنش امریکا به عنوان تنها «جنایتکار اتمی» کرد، در حالیکه جاه طلبی های اتمی کشورش را کم اهمیت جلوه داد. در این میان ،امریکا هنوز به توافقی با شرکایش در شورای امنیت دست نیافته، تا تحریم های جدید سخت تری را بر تهران، بخاطر به تمسخر گرفتن توافق نامه های سازمان ملل، اعمال کند.

اما به هر حال سوال این است که این تحریم ها تا چه اندازه موثر هستند؟ یک گزارش بسیار ناراحت کننده در این هفته در «واشینگتن پست» وجود داشته که اشاره به آن دارد که برخی از این تحریم ها ممکن است، آنگونه که مد نظر بوده، کارگر نباشند. در واقع این تحریم ها می تواند بسیاری از افراد و موسسات را که در نظر بوده تا به آنها صدمه وارد شود، تقویت و ثروتمند گرداند.  بخشی از سیستم تحریم کارآمد است. بسیاری از شرکت های غربی، ایران را یا ترک کرده اند یا در حال ترک آنند و یا اینکه پس از اتمام قراردادشان، ترک خواهند کرد. دیگر شرکتها، تا اندازه زیادی از تجارتشان با ایران کاسته اند. غولها در زمینه های مختلف مانند Pricewaterhouse و Ernst and Young و Siemens و GE و Caterpillar و Credit Suisse و Hewlett-Packard . این لیست همچنان طولانی و طولانی تر می شود. همه آنها یا از ایران خارج شده اند، یا بطور چشمگیری  فعالیتهایشان را کم کرده اند.

و حتی شاید جالب تر، لیست شرکت هایی است که از بخش پر سود نفت و گاز ایران بیرون رفته اند، یا به طور چشمگیری از تجارتشان کاسته اند و یا گفته اند که قرارداد جدیدی را امضا نخواهند کرد. ExxonMobil و Lukoil روسیه و Ingersoll Rand و ENI  بزرگترین شرکت نفت و گاز ایتالیا و Halliburton و Reliance غول پالایشگاهی هند و Royal Dutch Shell و Total یکی از بزرگترین شرکت های نفتی فرانسه. شرکت های غربی خارج شدند،  شرکت های ایرانی قادر به انجام کار نیستند، در نتیجه جریان نفت قطع می شود. عالی به نظر می رسد، به جز اینکه، این چیزی نیست که عملا اتفاق می افتد. بسیاری از آنچه که در گذشته بوسیله شرکت های غربی انجام می شده،  اینک در کنترل شرکت های بومی است که در مالکیت و مدیریت سپاه پاسداران اند. این شرکت ها، اینک در حال پول در آوردن اند و سپاه در حال به دست گرفتن بیشتر کنترل اقتصاد، جامعه و سیاست  ایران است.

می بینید که اگر فکر می کردید که سپاه ، گردن کلفت هایی اند که فقط معترضان را کتک می زدند،  تنها بخشی از ماجرا را می دانید. پس از جنگ ایران و عراق در سال ۱۹۸۰،  سپاه وارد بخش های مختلفی از تجارت کشور،  مانند ساختمان،  راه و ترابری،  داد و ستد،  و نفت و گاز شد. سپاه اکنون یکی از بزرگترین مالکان تجارت ایران است. یکی از مسولان بلند پایه سپاه،  یدالله جوانی،  در گفتگو با رسانه های دولتی با غرور گفته  که «امروز، سپاه مفتخر به آنست که به چنان دانش و ظرفیتی  دست یافته، که ما می توانیم به آسانی جایگزین شرکتهای بزرگ خارجی، مانند توتال و شل شویم.»

در حالیکه شرکت های سپاه ممکن است که قراردادهای پرسود و بدون برگزاری مناقصه را برده باشند، سوال همچنان پا برجاست که آیا آنان واقعا قادر به انجام کار هستند. بسیاری از ناظران باور ندارند که سپاه همه فن آوری یا دانش انجام آنچه که شرکتهای غربی انجام می دادند را دار باشد. با کمک شرکتهای غربی در گذشته، ایران قادر به صادرات میلیونها بشکه نفت در روز بود. اما اگر این روند ادامه یابد، کودتای دیگری برای سپاه خواهد بود و ضربه ای به آنانیکه باور دارند که تحریم  راه تنبیه ایران است. تحریم ها ممکن است به تنبیه مردم ایران و فربه شدن ستمگران بیانجامد.